وقتی که نیستی

وقتی که نیستی
همه ی کوچه های شهر
بن بست های تنگ دلگیری هستند
که
به ندیدنت ختم می شوند
و در انتهای این بن بست های کورِ نفرین شده
دلت می خواهد بنشینی
و به دیوار تنهایی ات تکیه بزنی
و خیره شوی به ورودیِ بن بستِ تنگِ دلگیر
و شاید ...
شاید ...
و شایدهای بسیار ،
امیدوارت کنند.

چقدر اینجا تنگ است
چقدر دلگیرست.
می شود آیا... ؟

یکی دارد می آید
یکنفر به انتهای بن بستِ تنگِ کور
خیره شده
باید بروم
این کوچه نمی تواند
دلتنگی دو عاشق را تاب بیاورد

جواد مهربان

yeklahzedarkenardelambishtarbman@

+ نوشته شده در  دوشنبه نهم مرداد ۱۳۹۶ساعت 20:32  توسط دکتر جواد مهربان   |