روح زرد پاییز

روح زرد پاییزم ذره ذره میریزم
نوبهار قلبم کو؟ تا که سبز برخیزم

تو دوا و من دردم، تو بهار و من زردم
بی تو ای بهارینم! سردم و غم انگیزم

اشتیاق فرهادم ، مشت خاک بر بادم
هم در عشقت ای شیرین، مثل خسرو پرویزم

مثل شیخ صنعانم، اوج عشق و عرفانم
گیسوت به بادم داد ، ریخت سقف پرهیزم

تو چو ماه در اوجی، تا به تو رسد دستم،
من چو آن پلنگی که از امید لبریزم

لحظه ای غزل خوانم لحظه ای پریشانم
کو نسیم لبخندت ؟ تا چو گرد برخیزم

روزگار شادی شد وقت سرفشانی شد
کز فراز کاخ غم خوانده شمس تبریزم

دکتر جواد مهربان

+ نوشته شده در  یکشنبه بیست و یکم خرداد ۱۳۹۶ساعت 23:31  توسط دکتر جواد مهربان   |