درکم نمی کنی

ماییم و صد وبال ، درکم نمی کنی
با این همه ملال، درکم نمی کنی

از درد گفتم و، لبخند می زنی
با واژه های لال، در کم نمی کنی

از عشق گفتم و از اوج پختگی
چون میوه های کال ، درکم‌ نمی‌کنی

آرام میشوم. فریاد می زنی.
آهسته. بی خیال، درکم نمی کنی

من ماندم و هزار ، حرف نگفته ام
کو لحظه ای مجال؟ درکم نمی کنی

محتاج جرعه ای لطفم ز چشم تو
آخر تو ای غزال ، درکم نمی کنی

چشمت پر از شرر، لبهات شعر تر
با این همه کمال، درکم نمی کنی

سیمرغ کوه قاف، سدره نشین عرش
با عقل همچو زال ، درکم نمی کنی

یک مولوی غزل، یک شمس شعر ناب
ماییم و شور وحال، درکم نمی کنی

دکتر جواد مهربان 

+ نوشته شده در  یکشنبه بیست و یکم خرداد ۱۳۹۶ساعت 23:33  توسط دکتر جواد مهربان   |